Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische - en over alles wat Tuur toevallig te binnen schoot, natuurlijk

Ach, Arthur van Amerongen. Wonderlijke verschijning. Geweldig schrijver en columnist (onder andere voor dit weblog), en in die hoedanigheid soms een beetje een pestkop, maar in het echt altijd de aardigheid zelve. Innemend ventje waarmee iedereen die hem ontmoet direct de rest van de avond in de kroeg wil zitten. 65-jarig mankind die het liefst iedereen op sleeptouw neemt. Al decennia verslaafd aan alles wat los en vast zit, maar verkeert desondanks in blakende gezondheid. Tuur vertelt op onnavolgbare wijze, schiet van de ene anekdote de andere in, en strooit gretig met namen - niet om interessant te doen, maar omdat er nou eenmaal veel mensen op zijn wonderlijke pad zijn gekomen. Wanneer de geïnterviewde een naam laat vallen, hoort de interviewer eigenlijk te pauzeren om even uit te leggen of te vragen wie dat is, maar dat heeft bij Tuur geen zin; dan duurt die hele podcast zo drie uur. 

Aan het eind van deze aflevering zit een heuse prijsvraag, die alleen te beantwoorden is na het luisteren van het hele gesprek. Drie gesigneerde boeken van onze gast, waaronder het eerder deze maand verschenen De Grote Straat Honden Bijbel, dat hij samen met zijn makker Rob Hoogland samenstelde.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische

Komt een linkse filosoof bij GeenStijl. En wat er toen gebeurde, geloof je nooit: best een goed gesprek. Marian Donner is publicist en schrijver, onder andere van het Zelfverwoestingsboek, een verrukkelijk antwoord op alle troep die onder de noemer zelfhulp wordt uitgegeven. Ze werkte bij de PvdA, zonder er ooit op te stemmen, en vond het er verschrikkelijk. Daarna werd ze telefoniste bij een callcenter, een baan die ze 12 jaar deed. Donner viert tekortkomingen, vaart op haar eigen kompas en voert gesprekken, ditmaal dus met ons.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische

Ach, het publieke omroepbestel, een artefact uit vervlogen tijden. Vrijwel niemand is er echt blij mee - zelfs mensen die op het Media Park werken hebben er een broertje dood aan, maar het is er, en we komen er maar niet van af. 

Enter Claire Martens, die namens de VVD na de laatste verkiezingen de Amsterdamse gemeenteraad inruilde voor de Tweede Kamer en media in haar portefeuille heeft. Ze schreef een plan over de toekomst van de publieke omroep dat op GSHQ jubelend werd ontvangen. (De VVD maakte er zelf ook nog een tamelijk mal filmpje over dat we niemand willen onthouden; premium content, hieronder na de break). Afijn, deze week schuift Claire aan in de podcast om erover te vertellen. Niet iedereen is blij met haar werk - de lobby van de NPO is een taaie, die haar ook niet zomaar ongemoeid laat. Interessant (en enigszins alarmerend) spul. Daarna neemt het gesprek nog een paar pikante wendingen als we doorbabbelen over rechts zijn in de een tikje (kuch) linkse Amsterdamse gemeenteraad, werken in deze Tweede Kamer in de nabijheid van dit kabinet, en waar Claire precies onredelijk boos van wordt.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische

Dit is: Nederland. Halina Reijn verovert de wereld met Babygirl - een fictief verhaal over fictieve personages - en prompt staan de kwaliteitskranten propvol met slecht geschreven en matig doordachte opiniestukken over de vraag of deze film nu juist feministisch is, of niet. Deugt de film? AvroTros maakt een of andere serie waarin fictieve boeren als fictief protest een fictieve aanslag plegen op een fictief asielzoekerscentrum, waarna een fictief personage dit fictieve zooitje vergelijkt met de NSB, en prompt grist Lientje haar telefoon uit haar BH en begint te twitteren. Kamervragen! 

We bespreken het deze week met niemand minder dan Martin modderfokking Koolhoven, de Dennis Bergkamp van de vaderlandse cineasten, die ook nog eens een ontzettend goede smaak heeft en net zo goed is in films maken als in over film ouwehoeren. Voorts blijkt hij uitstekend te kunnen ranten en als wij iets op prijs stellen is het dat wel. 

Ja, sorry, maar je bent gek als je 'm niet luistert.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische

Hoor eens, we kunnen honderdduizend podcast-gasten uitnodigen, maar zo goed als onze eigen Spartacus tref je ze zelden. Timon Dias heet-ie in het echt, en in tegenstelling tot de meeste mensen die kunnen schrijven kan Timon ook nog eens hartstikke goed praten. Gooi er een kwartje in en je bent zo een uur verder. Eigenzinnige jongen ook, autonoom denker, geeft buiten kantooruren therapie. Ja dit begint een beetje te lezen als een contactadvertentie, dat is nu ook weer niet de bedoeling, slinger vooral lekker aan en oordeel zelf.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische

Zo even navelstaren hoor. Wat is-ie diep! Mooi zeg. Vandaag te gast in de GeenStijl-podcast van GeenStijl-redacteur Schots, scheef en GeenStijl-redacteur Zorro: GeenStijl-hoofdredacteur Ronaldo, die in het café gewoon Frank Tieskens heet. Niet zomaar een baan, man had illustere voorgangers: Pritt Stift en Van Rossem, meer specifiek. Grote schoenen om te vullen dus, en dat met die vertederend kleine voetjes van 'm. Afijn, lekker 36 minuten beppen over wat we hier nou eigenlijk doen de hele dag en wat onze plek in het medialandschap precies is. Dat moet ook gewoon kunnen in dit land, leek ons. Vvmu, jongen. Recht zo die gaat. 

(NB het schilderij op de achtergrond hangt op GSHQ en is een echte Lieuwe van Gogh. Niets mis mee, die Lieuwe)

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige en het potsierlijke

Hallo daar zijn we weer met De GeenStijl Podcast, waarin we open gesprekken voeren met interessante types (en, als het tegenzit, zo nu en dan een gesloten gesprek met volkomen oninteressante sujet). Volgende week gaan we stevig naar de eigen navel staren, deze week richten we de blik juist naar buiten. Te gast is Habtamu de Hoop, het op twee na jongste Tweede Kamerlid ooit en de PvdA's hoop in bange dagen. Werd eerder dit jaar tegen wil en dank landelijk nieuws toen Johan Derksen zich uitliet over zijn herkomst. Blijkt overigens fanatiek SC Heerenveen-supporter en mist geen thuiswedstrijd. Hoe kijkt hij naar het samensmelten van de PvdA en GroenLinks, En gaat er daarbij niet iets te veel rood verloren? Waarom profiteert links niet van een zwalkend kabinet? Dat en meer in de podcast van deze week.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige en het potsierlijke

Er zijn dit jaar veel verbazingwekkend debiele dingen gebeurd, maar weinig was zo verbazingwekkend debiel als het onderzoek dat IDFA naar Frits Barend startte, en de beschuldigingen waarmee dat gepaard ging. Als volgt: bij de feestelijke opening van het Amsterdamse documentaire festival begon een bezoeker ontzettend te loeien over het (inderdaad niet vrolijk stemmende) lot van de Gazanen. Naast de bezoeker zat niemand minder dan de 77-jarige goedzak des vaderlands Frits Barend. Die hoorde het allemaal even aan, en riep daarna wat terug ('Free the hostages', onder andere). Daarna probeerde de schreeuw-bezoeker (die overigens een UvA-docent blijkt, want natuurlijk) te vertrekken. Volgens de man zelf kreeg hij voor hij dit kan doen drie (!) vuistslagen van dhr Barend. Onwaarschijnlijk verhaal, dat ook nog eens volledig wordt ontkracht voor een verklaring van een getuige die GeenStijl inzag. IDFA zou het resultaat van het onderzoek afgelopen vrijdag wereldkundig maken, maar heeft dat op het moment van schrijven nog niet gedaan. Wel liet het in een reactie aan ons weten: "Er worden nog wat gesprekken gevoerd en daarna bepalen we wanneer en wat we hierover communiceren."

Nou, over gesprekken voeren gesproken. Dat gaan we ijs en weder dienende elke zondag doen in De GeenStijl Podcast. Open gesprekken met interessante mensen (en, als het tegenzit, zo nu en dan een gesloten gesprek met een volstrekt oninteressant sujet). De eerste aflevering vertoonde bij nader inzien wat technische mankementen, maar is met behulp van AI behoorlijk opgepoetst. Al doende leert men: we zijn potverdikkeme de NPO niet, moeten het doen zonder een paar dozijn technici. GeenStijl wordt gemaakt door twaalf handen, die alle hand- en spandiensten verrichten en helaas (nog) niet perfect zijn.

Volgende week zijn alle technische problemen gelukkig verholpen, en schuift het op twee na jongste Tweede Kamerlid uit de parlementaire geschiedenis aan.

Luisteren op Spotify hieronder, Apple Podcasts hierr